Bizde önemli siyasi figürlerin çocuklarının siyasi hayatta ön plana çıkması yaygın bir olgu değildir. Bu sonuç biraz da Atatürk, Demirel ve Ecevit’in çocuğunun olmaması gerçeğiyle yakından ilgilidir. İnönü ve Özal’da vârisler arasından parti başkanlığı yapanlar olmuştur. Erdal İnönü ve Ahmet Özal kendi kurdukları veya davet edildikleri partilerin başına geçmiştir. Ancak bu iki ismin siyasi hayatları babalarıyla karşılaştırıldığında oldukça kırılgan ve zayıf olmuştur. Erdal İnönü bir İsmet İnönü değildi, Ahmet Özal da bir Turgut Özal. Türkeş’in vârislerinin çeşitli partilerde siyaset yaptığını biliyoruz. Ama Tuğrul Türkeş’in MHP genel başkanlık yarışını kaybetmesi Türk siyasi kültüründe siyasi liderliğin babadan oğula geçişine karşı ciddi bir direnç olduğunu göstermektedir. Fatih Erbakan’ın hikayesi de biraz Tuğrul Türkeş’e benzemektedir. Saadet’in başına geçmeye çalışan Erbakan bunu başaramayınca kendi partisini kurmuştur.
Erbakan’ın başındaki hareket adından da anlaşılacağı üzere bir siyasal nostalji imasını içinde barındırmaktadır. Refah’ın yükselişi merkeze karşı çevrenin, İstanbul’a karşı Anadolu’nun sesini duyurmaya çalışan İslamcı kadrolar sayesinde mümkün oldu. Daha sonra başta Erdoğan olmak üzere epey sayıda siyasetçi Millî Görüş’le yollarını ayırdı. Saadet’in AKP karşısında tutunmayarak sınırlı bir etki düzeyine mahkum kalması, DEVA ve Gelecek’in CHP’nin ortağı konumuna razı olarak marjinalleşmesi AKP’nin sağ İslamcı-muhafazakar siyasetteki gücünü geriletmenin hiç de kolay olmadığını göstermektedir. Ancak Yeniden Refah bu siyasal manzarada bir istisna olarak kendini var etmeye çalışmaktadır. Parti son genel seçimlerde yüzde 2,81 oya ulaşmıştır. Bu oy oranı tek başına onu birinci sınıf bir siyasi aktör haline getirmiyor. Ama Yeniden Refah’ın pazarlık gücü AKP hegemonyası için ciddi bir tehdittir.
Erdoğan’la gönül bağını korusa da ekonomik krizin yarattığı toplumsal yorgunluk karşısında alternatif arayan muhafazakar seçmen için cazip bir seçeneğe dönüştü Yeniden Refah. Tabii AKP’den Yeniden Refah’a yöneliş sadece tabanda gerçekleşmiyor. AKP içinde siyaset yapmış çok sayıda insan çok rahat bir şekilde bu partiye geçebiliyor. Bu bağlamda elitlerin bir desteği var bu partiye. Ancak Yeniden Refah’ın AKP’ye vereceği zararın bir sınırı var. CHP lider kadrosu AKP karşıtı siyasetin canlanması bakımından Erbakan liderliğindeki bu nostaljik oluşumu bir fırsat olarak görüyor. Ancak oğul Erbakan’ın hitabet gücü babasının ve Erdoğan’ın çok gerisinde. Fatih Erbakan karizmasıyla öne çıkan bir lider değil. Yeniden Refah popülerleşecek yine de. Çünkü toplumsal koşullar buna uygun. Ama karşınızda Refah Partisi’nin kendisi değil, silik bir kopyası var. Ezcümle liderinin siyaset yapma kabiliyeti partinin siyasetini doğal olarak sınırlamaktadır.
*Yazılar, yazarlarının sorumluluğundadır, Fikirtepe‘nin kurumsal politikasını yansıtmayabilir.
